ترجمه حکمت 111 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْأَنْصَارِيُّ بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مَعَهُ مِنْ صِفِّينَ وَ كَانَ أَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ: «لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ».
ترجمه: محمد دشتی (ره)
عشق تحمّل ناشدنى امام على عليه السّلام
و درود خدا بر او، (پس از بازگشت از جنگ صفّين، يكى از ياران دوست داشتنى امام، سهل بن حنيف از دنيا رفت.) فرمود: اگر كوهى مرا دوست بدارد، در هم فرو مى ريزد.
[قال الرضي رحمه الله تعالى و معنى ذلك أن المحنة تغلظ عليه فتسرع المصائب إليه و لا يفعل ذلك إلا بالأتقياء الأبرار و المصطفين الأخيار].
(سید رضی گوید: يعنى مصيبت ها، به سرعت به سراغ او آيد، كه اين سرنوشت در انتظار پرهيزكاران و برگزيدگان خداست).
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
هنگامى كه سهل بن حنيف انصارى، كه يكى از دوستان امام (ع) بود، پس از آنكه با او از صفين بازگشت، در كوفه وفات كرد، در باره او فرمود: اگر كوهى هم مرا دوست بدارد، فرو ريزد.
سید رضی گوید: معنى اين سخن اين است كه رنج و محنت بر او سخت مى گيرد و مصيبتها به سوى او بشتابند و اين جفا نرود مگر با پرهيزگاران و نيكان و برگزيدگان و اين شبيه است به اين سخن حضرت كه (در حكمت 112 آمده است).
سهل بن حنيف كه در صفّين همراه حضرت بود، پس از بازگشت به كوفه از دنيا رفت، او از محبوبترين مردم نزد امام بود، امام در مرگ او فرمود: اگر كوهى مرا دوست بدارد از هم فرو ريزد
معنى اين فراز اين است كه محنت و ناراحتى بر او سخت گردد و مصائب به جانب او شتاب گيرد. اين چنين نشود جز با پرهيزكاران و نيكان و برگزيدگان اخيار. و اين مانند گفته آن حضرت است كه (در حكمت 112 آمده است).
[سهل پسر حنيف أنصارى پس از بازگشت از صفّين در كوفه مرد، و امام او را از هركس بيشتر دوست مى داشت فرمود:] اگر كوهى مرا دوست بدارد در هم فرو ريزد.
[و معنى آن اين است كه رنج بر او سخت شود و مصيبتها به سوى او شتاب گيرد. و چنين كار نكنند جز با پاكيزگان نيكوكار و گزيدگان اخيار. و اين مانند فرموده اوست كه:] (در حكمت 112 آمده است).
امام عليه السّلام هنگاميكه سهل ابن حنيف انصارىّ پس از برگشتن با آن حضرت از (جنگ) صفّين در كوفه وفات نمود و آن بزرگوار او را از ديگران بيشتر دوست مى داشت (در باره گرفتارى دوستداران خود) فرموده است: اگر كوهى مرا دوست داشته باشد تكه تكه شده فرو ريزد.
(سيّد رضىّ «عليه الرّحمة» فرمايد:) و معنى اين فرمايش آنست كه آزمايش با گرفتارى و بيچارگى بر او سخت مى گيرد پس اندوهها بسوى او مى شتابد، و اين نمى شود مگر با پرهيزكاران نيكوكار و برگزيدگان بزرگوار، و اين گفتار مانند فرمايش آن حضرت عليه السّلام است (در حكمت 112 آمده است).
به هنگام بازگشت اميرمؤمنان على(عليه السلام) از ميدان صفين «سهل بن حنيف» در كوفه چشم از دنيا فرو بست در حالى كه محبوب ترين مردم نزد امام(عليه السلام) بود. امام(عليه السلام) فرمود: حتى اگر كوهى مرا دوست بدارد از هم مى شكافد و فرو مى ريزد!
سيّد رضى مى گويد: معناى اين سخن آن است كه شدايد و مصائب، به سرعت به سراغ دوستان ما مى آيند و اين سرنوشت تنها در انتظار پرهيزگاران و نيكان و برگزيدگان و خوبان است. اين سخن همانند سخن ديگرى است كه از امام(عليه السلام) نقل شده است كه (در حكمت 112 آمده است).