ترجمه حکمت 115 نهج البلاغه

او را گفتند يا امير المؤمنين، خود را چگونه مى يابى؟ فرمود: چگونه است حال كسى كه بقايش او را به فنا مى كشاند و در تندرستيش بيمار گردد و مرگ در جاى امن و آسايشش به سراغش آيد.

از حضرت سؤال شد: خود را چگونه مى‏ يابى؟ فرمود: چگونه است حال كسى كه به بقايش فانى، و به سلامتش بيمار مى‏ شود، و از محلى كه در امان نيست مرگش فرا مى ‏رسد.

[و فرمود:] و از او پرسيدند امير مؤمنان خود را چگونه مى بينى؟ فرمود: چگونه بود آن كه در بقايش ناپايدار است و در تندرستى اش بيمار، -و- از آنجا كه در امان است مرگ به سوى وى روان است.

بامام عليه السّلام گفتند: يا امير المؤمنين خود را چگونه مى يابى؟ آن حضرت (در باره گرفتاريهاى در دنيا) فرمود:

چگونه است حال كسيكه به هستى خود نيست مى گردد (هستى بسوى نيستى مى كشاندش) و به تندرستيش بيمار ميشود (تندرستى بسوى بيمارى پيرى مى بردش) و مرگ او را از پناهگاهش (دنيا) دريابد.

كسى به امام(عليه السلام) عرض كرد: اى اميرمؤمنان حال شما چگونه است؟ امام(عليه السلام) فرمود: بيمار مى گردد و در حالى (يا در جايى) كه خود را در امان مى بيند مرگ دامانش را مى گيرد.