ترجمه حکمت 117 نهج البلاغه

و فرمود (ع): به سبب من دو كس به هلاكت رسيدند: يكى، آنكه در دوستى من غلو مى كند و ديگر، كسى كه در دشمنى من پاى مى فشرد.

و آن حضرت فرمود: دو نفر در رابطه با من هلاك شدند: عاشق غلوّ كننده، و دشمن متجاوز از حد.

[و فرمود:] دو تن به خاطر من تباه شدند: دوستى كه از اندازه نگاه نداشت و دشمنى كه بغض -مرا- در دل كاشت.

امام عليه السّلام (در باره دوست و دشمن خود) فرموده است:

دو مرد در راه من تباه شدند (يكى) دوستى كه (در دوستيش) زياده روى كند (مرا از مرتبه ولايت بالاتر بداند) و (ديگر) دشمنى كه در دشمنى زياده روى كند (مقام و منزلت مرا منكر باشد).

امام(عليه السلام) فرمود: دو كس درباره من هلاك شدند: دوست غلو كننده و دشمن كينه توز!