ترجمه حکمت 229 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً، وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِيماً؛ وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى "فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً"، فَقَالَ: هِيَ الْقَنَاعَةُ.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
ارزش قناعت و خوش خلقى
و درود خدا بر او، فرمود: آدمى را قناعت براى دولتمندى، و خوش خلقى براى فراوانى نعمت ها كافى است.
(از امام سؤال شد تفسير آيه، "فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً" چيست؟ فرمود) آن زندگى با قناعت است.(1)
- سعدی می گوید: قناعت توانگر کند مرد را *** خبر کن حریص جهانگرد را
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): قناعت، گونه اى پادشاهى است و حسن خلق، گونه اى نعمت است.
هنگامى كه از او در باره اين سخن خداى عز و جل پرسيدند: فلنحبينه حياة طيبة، «زندگى خوش و پاكيزه اى به او خواهيم داد» فرمود: اين زندگى خوش و پاكيزه قناعت است.
و آن حضرت فرمود: انسان را پادشاهى با گنج قناعت، و نعمت با حسن خلق كافى است.
حضرت را از قول خداوند عزّ و جلّ: «بنده شايسته را حيات پاكيزه دهيم» پرسيدند، فرمود: حيات پاكيزه قناعت است.
[و فرمود:] قناعت دولتمندى را بس و خوى نيك نعمتى بود در دسترس.
[و حضرتش را از -معنى- «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً» پرسيدند، فرمود:] آن قناعت است.
امام عليه السّلام (در ترغيب به قناعت و خوى نيكو) فرموده است:
با قناعت مى توان پادشاهى نمود، و با نيك خوئى بنعمت و ناز بسر برد.
از امام عليه السّلام (معنى) فرمايش خداى عزّ و جلّ (سوره 16 آیه 97) «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً» يعنى بنده صالح نيكوكار را زندگانى نيكوئى دهيم، را پرسيدند، پس آن حضرت (در تفسير آن) فرمود: آن زندگانى نيكو قناعت است (زندگانى با قناعت خوش و نيكو است، و حريص زندگانيش تلخ و تنگ است اگر چه بسيار دارا باشد).
امام(عليه السلام) فرمود: مُلك قناعت براى انسان كافى است و حسن خلق به عنوان نعمت و از امام(عليه السلام) از تفسير آيه (فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً) سؤال كردند فرمود: «منظور قناعت است».