ترجمه حکمت 288 نهج البلاغه

و فرمود (ع): هرگاه خداوند بنده اى را خوار خواهد، او را از فرا گرفتن دانش باز دارد.

و آن حضرت فرمود: زمانى كه خداوند بنده اى را خوار كند دانش را از او منع نمايد.

[و فرمود:] هرگاه خدا بنده اى را خوار دارد، او را از -آموختن- علم بركنار دارد.

امام عليه السّلام (در زيان نافرمانى) فرموده است:

هر گاه خداوند بنده اى را (بر اثر گناه) پست گرداند علم و دانش را بر او منع كند (او را توفيق ندهد تا از علم دين و احكام الهىّ كه موجب سعادت و نيكبختى است بهره مند گردد، اين فرمايش دليل است بر اينكه نادانى بدترين بيچارگى ها است).

امام عليه السلام فرمود: هرگاه خداوند بنده اى را (به سبب گناهانش) پست بشمرد علم را از او دريغ مى دارد.