ترجمه حکمت 326 نهج البلاغه

و فرمود (ع): مدت عمرى كه خداوند عذر فرزند آدم را در آن مى پذيرد، شصت سال است.

و آن حضرت فرمود: عمرى كه خداوند فرزند آدم را در آن معذور داشته شصت سال است.

[و فرمود:] ساليانى كه پسر آدم در آن نزد خدا -از پيروى هوا- معذور است، شصت سال است.

امام عليه السّلام (در باره پذيرفتن بهانه) فرموده است:

عمر و زندگى كه خداوند عذر و بهانه پسر آدم را در آن مى پذيرد شصت سال است (هر گاه شخص پيش از شصت سالگى به غلبه خواهش نفس بر خود و تسلّط قواى جسمانيّه بر عقلش عذر بياورد بعد از شصت سالگى با از دست دادن قوا و نزديك شدن اجل هر گاه از هواى نفس پيروى نمايد عذرش پذيرفته نيست).

امام عليه السلام فرمود: عمرى كه خداوند نسبت به فرزندان آدم در آن اتمام حجت مى كند (و عذرش را مى پذيرد) شصت سال است. (بعد از آن عذرى پذيرفته نيست).