ترجمه حکمت 389 نهج البلاغه
وَ قَالَ (عليه السلام): مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ، لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ.
وَ فِي رِوَايَةٍ أُخْرَى: مَنْ فَاتَهُ حَسَبُ نَفْسِهِ، لَمْ يَنْفَعْهُ حَسَبُ آبَائِه.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
ضرورت عمل گرايى
و درود خدا بر او، فرمود: آن كس كه كردارش او را به جايى نرساند، بزرگى خاندانش، او را به پيش نخواهد راند.
[در نقل ديگرى آمده كه]: آن كس كه ارزش خويش را دست بدهد، بزرگى خاندانش او را سودى نخواهد رساند.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): هر كه عملش او را واپس دارد، نسبش سبب نشود كه پيش افتد.
و در روايتى ديگر است: هر كه شرافت و حسب خود را از دست بدهد، شرافت و حسب نياكان سودش نكند.
و آن حضرت فرمود: كسى كه عملش او را كند نمايد نسبش او را تند نكند.
و در روايتى ديگر است: كسى كه مقام خود را از دست داد منزلت پدرانش به او نفعى ندهد.
[و فرمود:] آن كه كرده وى به جايى اش نرساند، نسب او را پيش نراند.
[و در روايت ديگرى است:] آن كه گوهر خويشش از دست شود، بزرگى تبار وى را سود ندهد.
امام عليه السّلام (در ترغيب به كردار نيكو) فرموده است:
1- هر كه كردارش او را كند گرداند (عبادت نكرده كار نيكو انجام ندهد) نسبش او را تند نمى گرداند (بزرگى و نيكبختى پدر يا مادر يا يكى از اجداد او سبب بزرگى و نيكبختى او نشود. اين فرمايش بعينه همان فرمايش بيست و دوم است مگر اينكه در آنجا «لم يسرع به حسبه» نقل شده يعنى مقام و منزلتش او را تند نمى گرداند)،
(سيّد رضىّ «عليه الرّحمة» فرمايد:) و در روايت ديگرى است:
2- كسيكه مقام و منزلت خود را از دست داد مقام و منزلت پدرانش باو سود نمى رساند (در بيشتر نسخ نهج البلاغه اين فرمايش ضبط نشده ما آنرا از نسخه ابن ابى الحديد و شيخ محمّد عبده نقل نموديم).
امام(عليه السلام) فرمود: كسى كه اعمالش او را عقب براند نسبش او را پيش نخواهد برد.
و در روايت ديگرى آمده است: آن كس كه از ارزش هاى وجودى بى بهره است ارزش پدران و نياكان سودى به او نخواهد بخشيد.