ترجمه حکمت 100 نهج البلاغه
وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ، فَقَالَ (علیه السلام): اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ؛ اللَّهُمَّ [اجْعَلْنِي] اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ [لِي] لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
روش مناجات كردن
و درود خدا بر او: (آنگاه كه گروهى او را ستايش كردند فرمود:) بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى شناسى، و من خود را بيشتر از آنان مى شناسم، خدايا مرا از آنچه اينان مى پندارند، نيكوتر قرار ده، و آنچه را كه نمى دانند بيامرز.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
هنگامى كه كسى او را روياروى مى ستود، چنين فرمود: بار خدايا، تو از من به خودم داناترى و من خود را بهتر از ايشان مى شناسم. بار خدايا، مرا بهتر از آن دار كه اينان مى پندارند و گناهانى را كه اينان نمى دانند، براى من بيامرز.
گروهى در مقابلش او را ستودند، فرمود: پروردگارا، از من به من آگاه ترى، و من به خودم از آنها داناترم. خدايا، ما را بهتر از آنچه به ما گمان دارند قرار ده، و از ما آنچه را كه خبر ندارند بيامرز.
[و گروهى او را پيش رويش ستودند، فرمود:] بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى شناسى و من خود را از آنان بيشتر مى شناسم. خدايا ما را بهتر از آن كن كه مى پندارند و بيامرز از ما آنچه را كه نمى دانند.
امام عليه السّلام را گروهى در پيش رو ستودند، آن حضرت (در روش فروتنى) فرمود:
- خدايا تو بمن از من داناترى، و من بخود از آنها داناترم،
- خدايا قرار ده ما را بهتر از آنچه ايشان گمان مى برند (مى ستايند) و آنچه (زشتيهايى) را كه براى ما نمى دانند (و تو ميدانى) بيامرز (استغفار و درخواست آمرزش حضرات معصومين عليهم السّلام براى ياد دادن كيفيّت و چگونگى آنست بمردم، چنانكه در شرح سخن هفتاد و هفتم باين نكته اشاره شد، و يا از جهت ترك اولى است يعنى چيزيكه سزاوار بوده بجا بياورد و بجا نياورده است، و ترك اولى از گناهانى نيست كه معصوم بايد از آن مبرّى باشد، چنانكه شارح بحرانىّ «رحمه اللّه» در شرح خود در اينجا آنرا فرموده است).
گروهى در برابر امام(عليه السلام) او را مدح كردند. امام(عليه السلام) فرمود: خداوندا! تو به من از خودم آگاه ترى و من آگاه تر به خودم از آنها هستم. خداوند! ما را بهتر از آنچه آنها گمان مى كنند قرار ده و آنچه را نمى دانند بر ما ببخش.