ترجمه حکمت 106 نهج البلاغه

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْيَاهُمْ، إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.

ترجمه: محمد دشتی (ره)

اخلاقی اعتقادی 

ره آورد شوم دين گريزى

و درود خدا بر او، فرمود: مردم براى اصلاح دنيا چيزى از دين را ترك نمى گويند، جز آن كه خدا آنان را به چيزى زيانبارتر دچار خواهد ساخت.

ترجمه ها

لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.

و فرمود (ع): مردم، هيچيك، از امور دينى را براى بهبود امور دنيوى ترك نكنند جز آنكه، خداوند برايشان وضعى پيش آورد كه زيانش بيش از سودش باشد.

و آن حضرت فرمود: مردم چيزى از برنامه دينشان را براى بهبود دنيايشان ترك نمى كنند، مگر آنكه خداوند زيانبارتر از آن را در كف دستشان مى نهد.

[و فرمود:] مردم چيزى از كار دين را براى بهبود دنياى خود وانگذارند جز آنكه خدا چيزى را كه زيانش از آن بيشتر است پيشاپيش آنان آرد.

امام عليه السّلام (در باره بى اعتنائى بدين) فرموده است:

مردم چيزى از كار دينشان را براى بدست آوردن سود دنياشان از دست نمى دهند مگر آنكه خدا پيش مى آورد بر آنها چيزى را كه از آن سود زيانش بيشتر است (زيرا بى اعتنائى در امر دين مستلزم دورى از رحمت حقّ تعالى است).

امام(عليه السلام) فرمود: مردم چيزى از امور دينشان را براى اصلاح دنيايشان ترك نمى كنند مگر اين كه خداوند زيان بارتر از آن را به روى آنها مى گشايد.