ترجمه حکمت 128 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِي أَوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فِي آخِرِهِ، فَإِنَّهُ يَفْعَلُ فِي الْأَبْدَانِ كَفِعْلِهِ فِي الْأَشْجَارِ، أَوَّلُهُ يُحْرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
تأثير عوامل زيست محيطى در سلامت
و درود خدا بر او، فرمود: در آغاز سرما خود را بپوشانيد، و در پايانش آن را دريابيد، زيرا با بدن ها همان مى كند كه با برگ درختان خواهد كرد: آغازش مى سوزاند، و پايانش مى روياند.(1)
- اشاره به علم کریولوژی Cryology (سرما شناسی) که مولوی در مثنوی معنوی دفتر اوّل ص42 نسخه رمضانی، این حدیث را به شعر درآورده، است:
گفت پیغمبر زسرمای بهار *** تن مپوشانید یاران! زینهار
زآنکه با جان شما آن می کند *** کان بهاران با درختان می کند
لیک بگریزید از برد خزان *** کان کند کو کرد با باغ و رزان
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): در آغاز سرما خود را از آن حفظ كنيد و در پايان آن بدان روى نهيد زيرا سرما با بدنها همان كند كه با درختان كند. در آغاز مى لرزاندشان و در پايان، برگشان را مى روياند.
و آن حضرت فرمود: سرما را در ابتدايش بپرهيزيد، و از آن در پايانش استقبال كنيد، كه سرما با بدنها آن گونه مى كند كه با درختان، ابتدايش مى سوزاند، و آخرش برگ مى روياند.
[و فرمود:] در آغاز سرما خود را از آن بپاييد و در پايانش بدان روى نماييد كه سرما با تن ها آن مى كند كه با درختان. آغازش مى سوزاند و پايانش برگ مى روياند.
امام عليه السّلام (در نگاه دارى تن) فرموده است:
در اوّل سرما (پاييز) پرهيز كنيد (خود را بپوشانيد چون بدن با گرمى خو گرفته آزرده شود) و در آخرش (بهار) پيشباز آن رويد (بسيار خود را نپوشانيد چون بدن با سردى خو گرفته زيانى نمى بيند) زيرا سرما در بدنها همان ميكند كه در درختها مى نمايد: اوّل آن مى سوزاند (برگشان را مى ريزد) و آخرش (برگشان را) مى روياند.
امام عليه السلام فرمود : از سرما در آغاز آن (در پاييز) بپرهيزيد و در آخرش (نزديك بهار) از آن استقبال كنيد، زيرا در بدن‌هاى شما همان مى‌كند كه با درختان انجام مى‌دهد؛ آغازش مى‌سوزاند و آخرش مى‌روياند و برگ مى‌آورد.