ترجمه حکمت 158 نهج البلاغه

و فرمود (ع): دوست خود را با نيكى كردن در حق او سرزنش كن و با بخشش به او گزندش را باز گردان.

و آن حضرت فرمود: برادرت را با نيكى به او سرزنش كن، و شرّش را با بخشش به او باز گردان.

[و فرمود:] برادرت را با نيكويى بدو سرزنش كن، و گزند وى را به بخشش بدو به وى بازگردان.

امام عليه السّلام (در باره نيكى) فرموده است:

برادر (دوست) خود را با نيكى سرزنش كن (بجاى سرزنش باو نيكى نما تا شرمنده شود چون شرمندگى از هر سرزنش اثرش بيشتر است) و بدى او را با بخشش بر او بر طرف گردان (زيرا بخشش موجب دوستى است و بدى در برابر بدى سبب زياده كردن دشمنى، در قرآن كريم سوره 23 آیه 96 مى فرمايد: «ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ» يعنى آزار و بدى «امّت» را بآنچه نيكوتر است دفع كن).

امام(عليه السلام) فرمود: برادرت را (به هنگامى كه خطايى از او سر مى زند) با نيكى كردن به او سرزنش كن! و شر وى را از راه بخشش به او دور ساز!