ترجمه حکمت 250 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ، وَ حَلِّ الْعُقُودِ، وَ نَقْضِ الْهِمَم.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
خداشناسى در حوادث روزگار
و درود خدا بر او، فرمود: خدا را از سست شدن اراده هاى قوى، گشوده شدن گره هاى دشوار، و درهم شكسته شدن تصميم ها، شناختم.(1)
- امام باقر (ع) فرمود: مردی از امام سؤال کرد که: ای امیرمؤمنان! با چه چیزی خدا را شناختی؟ آن حضرت جواب داد.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): خداى سبحان را به گسيختن عزيمتها و باز شدن گره اراده ها شناختم.
و آن حضرت فرمود: خدا را با به هم خوردن تصميم ها و گشوده شدن عزمها و شكستن آهنگها شناختم.
[و فرمود:] خدا را شناختم، از سست شدن عزيمتها، و گشوده شدن بسته ها.
امام عليه السّلام (در باره خداشناسى) فرموده است:
خداوند سبحان را شناختم به بهم خوردن اراده هائى كه شخص در آنها پايدار است، و به باز شدن گره ها (ى انديشه ها و كارها، پس بهم خوردن اراده ها دليل است كه آدمى را مالك و آفريننده اى است كه عنان اختيار او در چنگ خود دارد، و اينكه گاهى اراده شخص انجام ميشود براى آنست كه يك باره از تصميم گرفتن دست نكشد).
امام عليه السلام فرمود: خداوند را به‌وسيله بَرهم خوردن تصميم‌ها، فسخ پيمان‌ها و نقض اراده‌ها شناختم.