ترجمه حکمت 286 نهج البلاغه

و فرمود (ع): مردم چيزى را نگفتند: خوشا، مگر آنكه روزگار براى آن روز بدى را پنهان داشته است.

و آن حضرت فرمود: مردم كسى را نگفتند «خوشا به حال او» مگر اينكه روزگار براى او روز بدى را پنهان كرد.

[و فرمود:] مردم چيزى را نگفتند: خوش باد، جز آنكه روزگار براى آن روز بدى را ذخيرت نهاد.

امام عليه السّلام (در باره دل نبستن به خوشحالى) فرموده است:

مردم بچيزى نگفتند خوشا به حالش مگر آنكه روزگار براى آن روز بدى را پنهان دارد (زمانه به نعمتى كه در آدمى بيند رشك برد و آنرا بگيرد، پس خردمند به خوشحالى دنيا دل نبندد و آسوده ننشيند).

امام عليه السلام فرمود: هرگز مردم به چيزى نگفتند: «خوشا به حال آن»؛ جز اينكه روزگار روز بدى را براى او پنهان (و فراهم) كرد.