ترجمه حکمت 287 نهج البلاغه

او را از قدر پرسيدند و فرمود (ع): راهى است تاريك، بدان گام منهيد و دريايى است ژرف، بدان داخل مشويد. راز خداوند است، در آشكار كردن آن خود را به رنج ميفكنيد.

آن حضرت را از قدر پرسيدند، فرمود: راهى است تاريك در آن نرويد، دريايى است عميق واردش نشويد، سرّى است خدايى براى كشف آن خود را به زحمت نيندازيد.

[و او را از قدر پرسيدند، فرمود:] راهى است تيره آن را مپيماييد و دريايى است ژرف بدان در ميائيد، و راز خداست براى گشودنش خود را مفرساييد.

از امام عليه السّلام از (چگونگى) قضاء و قدر پرسيدند پس آن حضرت (انديشه در آنرا نهى كرد) فرمود:

راهى است تاريك در آن نرويد (كه بر اثر شبهات در حلّ آنها وامانده و سرگردان شده گمراه خواهيد گشت) و دريايى است ژرف در آن داخل نشويد (كه غرقه انديشه هاى گوناگون خواهيد شد) و پنهان داشته خدا است خود را در (آشكار نمودن) آن برنج نيندازيد (كه سودى نبريد و بجائى نخواهيد رسيد).

از امام عليه السلام درباره (قضا و) قدر سؤال كردند، امام عليه السلام فرمود: راه تاريكى است در آن گام ننهيد، درياى ژرفى است در آن وارد نشويد و راه پنهان الهى است، براى دستيابى به آن خود را به زحمت نيفكنيد.