ترجمه حکمت 290 نهج البلاغه

و فرمود (ع): اگر خداوند، به سبب نافرمانيش، مردم را بيم نمى داد باز هم فرمانبرداريش واجب بود تا سپاس نعمتش را بگزاريم.

و آن حضرت فرمود: اگر خداوند در برابر گناه، تهديد به عذاب نكرده بود، هر آينه واجب بود به خاطر شكر نعمتش نافرمانى نشود.

[و فرمود:] اگر خداوند از نافرمانى خود بيم نمى داد، واجب بود بشكرانه نعمت هايش نافرمانى نشود.

امام عليه السّلام (در ترك معصيت) فرموده است:

اگر خداوند (مردم را بوسيله انبياء) بر معصيت و نافرمانى خود نترسانيده بود براى سپاسگزارى از نعمتهاى او واجب بود كه او را معصيت نكنند (براى آنكه شكر نعمت به گفتار و كردار عقلا واجب است پس ترك معصيت هم كه لازمه اطاعت و سپاسگزارى است واجب خواهد بود).

امام عليه السلام فرمود: اگر خدا تهديد به عذاب در برابر عصيان نكرده بود باز واجب بود كه به پاس نعمتهايش نافرمانى او نشود.