ترجمه حکمت 307 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): يَنَامُ الرَّجُلُ عَلَى الثُّكْلِ، وَ لَا يَنَامُ عَلَى الْحَرَبِ.
[قال السيد الرضي: و معنى ذلك أنه يصبر على قتل الأولاد و لا يصبر على سلب الأموال].
ترجمه: محمد دشتی (ره)
مشكل مال غارت شده
و درود خدا بر او، فرمود: آدم داغدار مى خوابد، امّا مال غارت شده، نمى خوابد.
(سید رضی گوید: معناى سخن امام عليه السّلام اين است كه انسان بر كشته شدن فرزندان بردبارى مى كند امّا در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نيست).
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): مردى كه فرزندش را كشته اند به خواب تواند رفت، ولى مردى كه مالش را برده اند خواب به چشمش نرود.
سید رضی گوید: يعنى بر كشته شدن فرزند صبر تواند كرد و از ربوده شدن مال صبر نتواند.
و آن حضرت فرمود: داغدار مى خوابد، ولى مال ربوده نمى خوابد.
يعنى مرد بر مرگ فرزند صبر مى كند، ولى بر غارت مالش شكيبايى نمى ورزد.
[و فرمود:] فرزند مرده تواند خفت، و مال ربوده ديده بر هم نتواند نهفت.
[و معنى آن اين است كه او بر كشته شدن فرزند شكيبايى دارد و بر ربوده شدن مال طاقت نيارد.]
امام عليه السّلام (در علاقه بمال و دارائى) فرموده است:
مرد بر مرگ فرزند مى خوابد (شكيبا ميشود) و بر ربوده شدن مال و دارائى نمى خوابد (بيتابى نموده براى آن تلاش مى نمايد).
(سيّد رضىّ «عليه الرّحمة» فرمايد:) معنى اين فرمايش آنست كه مرد بر كشته شدن فرزندان صبر مى نمايد و بر ربوده شدن دارائيها صبر نمى كند (زيرا بازگشتن اولاد پس از مرگ ممكن نيست و باز گشتن دارائى امكان دارد).
امام عليه السلام فرمود: انسان داغدار، خواب و آسايش دارد؛ اما كسى كه مالش را ربوده اند خواب ندارد.
سيّد رضى در تفسير اين كلام شريف مى گويد: مفهومش آن است كه انسان ممكن است بر قتل فرزندان خود صبر كند؛ اما در ربودن اموالش صبر نخواهد داشت.