ترجمه حکمت 306 نهج البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): كَفَى بِالْأَجَلِ حَارِساً.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
اعتقادی
نگهدارندگى أجل
و درود خدا بر او، فرمود: اجل، نگهبان خوبى است.(1)
- در یکی از روز های جنگ صفّین، امام سوار بر اسب در میان میدان رجز می خواند و شمشیر را به گردن آویخته بود، یکی از یاران گفت: یا امیرالمؤمنین! خود را حفظ کن، نکند شما را غافلگیر کنند. در پاسخ او جمله بالا را فرمود: ((توحید صدوق ص264)).
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): مدت مقرر عمر، نگهبانى را كافى است.
و آن حضرت فرمود: اجل حتمى براى نگهدارى انسان بس است.
[و فرمود:] براى پاسبانى بس بود مدت زندگانى.
امام عليه السّلام (در باره بسر رسيدن عمر) فرموده است:
براى نگاه دارى (شخص از هر پيشامدى) اجل (مدّت بسر رسيدن عمر) بس است (چون هيچكس پيش از رسيدن اجل نمى ميرد پس بآن ماند كه اجل او را نگاه دار است).
امام عليه السلام فرمود: اجل و سرنوشت قطعى، براى حفظ انسان كافى است. (تا عمر به پايان نرسد هيچ حادثه اى نمى تواند انسان را از پاى درآورد).