ترجمه حکمت 385 نهج البلاغه
وَ قَالَ (عليه السلام): مِنْ هَوَانِ الدُّنْيَا عَلَى اللَّهِ أَنَّهُ لَا يُعْصَى إِلَّا فِيهَا، وَ لَا يُنَالُ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِتَرْكِهَا.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
دنيا شناسى
و درود خدا بر او، فرمود: از خوارى دنيا نزد خدا همان بس كه جز در دنيا، نافرمانى خدا نكنند، و جز با رها كردن دنيا به پاداش الهى نتوان رسيد.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): نشان خوار و بى ارج بودن دنيا در نزد خدا، اين است كه وى را جز در آنجا نافرمانى نكنند و به آنچه در نزد اوست، نتوان رسيد، مگر به ترك كردن آن.
و آن حضرت فرمود: در پستى دنيا نزد خدا همين بس كه او را جز در آن معصيت نكنند، و براى رسيدن به رحمتش راهى جز ترك آن وجود ندارد.
[و فرمود:] در خوارى دنيا نزد خدا بس كه جز در دنيا نافرمانى او نكنند و جز با وانهادن دنيا به پاداشى كه نزد خداست نرسند.
امام عليه السّلام (در نكوهش دنيا) فرموده است:
از نشانه هاى خوارى دنيا نزد خدا آنست كه معصيت نكنند او را مگر در دنيا، و نيابند آنچه (سعادت و نيكبختى) را كه نزد او است مگر به دورى از آن.
امام(عليه السلام) فرمود: براى پستى اين دنيا (ى فريبنده پر زرق و برق) همين بس كه تنها جايى است كه معصيت خدا در آن مى شود، و براى رسيدن به پاداش هاى الهى راهى جز ترك آن نيست.