ترجمه حکمت 465 نهج البلاغه

در ستايش انصار فرمايد:

به خدا سوگند، اينان اسلام را پرورش دادند، آنسان، كه كره اسب از شير باز گرفته را پرورش دهند. به نيروى دارايى خود و كفهاى بخشنده خود و زبانهاى تيز و برنده خود.

و آن حضرت در مدح انصار فرمود:

به خدا قسم اسلام را با بى نيازى پرورش دادند همچنانكه كرّه اسب از شير گرفته تربيت مى شود، با دست هاى بخشنده، و زبانهاى برنده.

[و در ستايش انصار فرمود:]

به خدا آنان اسلام را پروراندند چنانكه كره اسب از شير گرفته را پرورانند، با توانگرى و دستهاى بخشنده و زبانهاى برنده.

امام عليه السّلام در ستايش انصار فرموده است:

سوگند بخدا ايشان با توانگريشان اسلام را تربيت و پرورش نمودند چنانكه كرّه اسب از شير گرفته شده (يا يك ساله) تربيت ميشود (آنچه لازم بود در باره اسلام بجا آوردند) به دستهاى با سخاوت و بخشنده و زبانهاى تيزشان (در فداء كارى براى اسلام از هيچ چيز خوددارى نكردند، و شكّ نيست كه خدا دين اسلام را كه در نهان بود بوسيله ايشان آشكار ساخت و اگر آنها نبودند مهاجرين از جنگ با قريش و حمايت و نگاه دارى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ناتوان بودند).

امام(عليه السلام) در مدح و ستايش انصار چنين فرمود:

به خدا سوگند آن ها اسلام را همچون فرزندى در دامانشان پرورش دادند با دست هاى گشاده و پرسخاوت و زبان هاى گويا و فصيح، با اين كه نياز مادى به آن نداشتند.