ترجمه حکمت 467 نهج البلاغه

وَ قَالَ (عليه السلام) فِي كَلَامٍ لَهُ: وَ وَلِيَهُمْ وَالٍ، فَأَقَامَ وَ اسْتَقَامَ، حَتَّى ضَرَبَ الدِّينُ بِجِرَانِهِ.

ترجمه: محمد دشتی (ره)

سیاسی اجتماعی 

وصف يكى از رهبران الهى

و درود خدا بر او، فرمود: بر آنان فرمانروايى حاكم شد، كه كارها را به پا داشت، و استقامت ورزيد، تا دين استوار شد.

ترجمه ها

لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.

در ضمن سخن فرموده است: واليى بر آنان فرماندهى يافت. كار را بر پاى داشت و خود استقامت ورزيد تا دين قرار گرفت.

در يكى از سخنان خود فرمود: بر آنان حاكمى حكومت كرد كه حق را بر پا داشت و استقامت نمود، تا دين استقرار گرفت.

[و در گفتارى فرموده است كه:] و بر آنان واليى فرمانروا شد كه كار را بر پاداشت و استقامت ورزيد تا دين برقرار گرديد.

امام عليه السّلام در سخنى (در باره عمر ابن خطّاب) فرموده است:

و (بعد از ابو بكر) فرمانروا شد بر مردم فرماندهى (عمر بمقام خلافت نشست) پس (امر خلافت را) برپا داشت و ايستادگى نمود (بر همه تسلّط يافت) تا آنكه دين قرار گرفت (همچنانكه شتر هنگام استراحت پيش گردن خود را بر زمين نهد، اشاره باينكه اسلام پس از فتنه و هياهوى بسيار از او تمكين نموده زير بارش رفتند).

امام عليه السلام در كلام خويش فرمود: يك والى (الهى) بر مسلمانان حكومت كرد و حق را برپا داشت و خود در جاده حق گام برداشت تا آن ‏جا كه شتر دين گلوگاه خود را بر زمين نهاد و اسلام استقرار يافت (اين سخن اشاره زيبايى است به وضع شتران هنگامى كه به مقصد مى‏ رسند و از پيمودن راه راحت مى‏ شوند، استراحت مى ‏كنند آن‏ گونه كه‏ گلوگاه خود را بر زمين مى ‏نهند).