ترجمه حکمت 471 نهج البلاغه
و قال (عليه السلام): لَا خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ، كَمَا أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْل.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
شناخت جايگاه سخن و سكوت
و درود خدا بر او، فرمود: در آنجا كه بايد سخن گفت، خاموشى سودى ندارد، و آنجا كه بايد خاموش ماند سخن گفتن خيرى نخواهد داشت.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): كسى كه سخنش حكمت آميز است، خاموشيش سود ندارد، همان گونه كه سخن گفتن نادان را فايدتى نيست.
و آن حضرت فرمود: در خاموشى از سخن حكيمانه خيرى نيست، چنانكه در گفتار جاهلانه خيرى وجود ندارد. (تكرار شماره 182)
[و فرمود:] نيكو نيست خاموشى آنجا كه سخن گفتن بايد، چنانكه نيكو نيست گفتن كه نادانسته آيد.
امام عليه السّلام (در نكوهش بجا نگفتن و بيجا گفتن) فرموده است:
«لا خير فى الصّمت عن الحكم» (تا آخر، اين فرمايش عينا همان فرمايش يك صد و هفتاد و سوم است كه ترجمه و شرحش گذشت).
امام(عليه السلام) فرمود: خاموش ماندن از گفتار حكمت آميز خيرى ندارد همان گونه كه سخن گفتن نابخردانه.