ترجمه حکمت 470 نهج البلاغه
وَ سُئِلَ عَنِ التَّوْحِيدِ وَ الْعَدْلِ، فَقَالَ (عليه السلام): التَّوْحِيدُ أَلَّا تَتَوَهَّمَهُ، وَ الْعَدْلُ أَلَّا تَتَّهِمَه.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
تعريف توحيد و عدل
(از امام نسبت به توحيد و عدل پرسيدند فرمود:) توحيد آن است كه خدا را در وهم نيارى، و عدل آن است كه او را متّهم نسازى.(1)
- صاحب کتاب طراز می گوید: این دو کلمه تمام علوم توحید را با همه گستردگی در بردارد، اگر درباره خداشناسی نبود جز همین دو کلمه، کافی بود.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
او را از توحيد و عدل پرسيدند، فرمود: توحيد اين است كه خدا را به تصوّر در نياورى و عدل اين است كه خدا را متهم نسازى.
از توحيد و عدل از آن حضرت سؤال شد، فرمود: توحيد آن است كه خدا را در وهم نياورى، و عدل آن است كه او را متّهم نكنى.
[و او را از توحيد و عدل پرسيدند، فرمود:] توحيد آن است كه او را به وهم در نيارى و عدل آنست كه او را بدانچه درخور نيست متّهم ندارى.
از امام عليه السّلام از (معنى) توحيد و عدل پرسيدند آن حضرت فرمود:
توحيد و يگانه دانستن خدا آنست كه او را در وهم و انديشه در نياورى (كه آنچه در انديشه آيد مانند تو مخلوق است) و عدل آنست كه او را (بآنچه شايسته او نيست) متّهم نسازى (زيرا كار ناشايسته كردن يا از جهل و نادانى است، يا از ناچارى و نياز و خداوند از اين دو منزّه است).
از آن حضرت درباره توحيد و عدل سؤال شد، امام عليه السلام فرمود: توحيد آن است كه خدا را در وهم و انديشه نياورى و عدل آن است كه او را متهم نسازى (اشاره به اينكه ذات خداوند در انديشه هيچ كس نمى گنجد و بدانيم در تقسيم نعمت هايش عدالت و حكمت را رعايت مى فرمايد).