ترجمه نامه 15 نهج البلاغه
و من دعاء له (علیه السلام) كان يقول إذا لَقَي العدوَّ مُحارباً:
اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ الْأَبْدَانُ؛ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ؛ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا؛ رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِينَ.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
(دعاى امام در ميدان جنگ).
نيايش در جنگ
خدايا قلب ها به سوى تو روان شده، و گردن ها به درگاه تو كشيده، و ديده ها به آستان تو نگران، و گام ها در راه تو در حركت، و بدن ها در خدمت تو لاغر شده است. خدايا دشمنى هاى پنهان آشكار، و ديگهاى كينه در جوش است.
خدايا به تو شكايت مى كنيم از اينكه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در ميان ما نيست، و دشمنان ما فراوان، و خواسته هاى ما پراكنده است. «پروردگارا بين ما و دشمنانمان به حق داورى فرما كه تو از بهترين داورانى».
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
هنگامى كه آن حضرت (عليه السلام) به عزم جنگ، با دشمن روبرو مى شد چنين مى فرمود:
بار خدايا، دلها به تو نزديك شده و گردنها به سوى تو كشيده شده و چشمها به درگاه تو خيره و پاها به آستان تو به راه افتاده و بدنها نزار گرديده. بار خدايا، كينه هاى پنهان آشكار گشته و ديك كينه ها به جوشش آمده. بار خدايا، به تو شكوه مى كنم، نبودن پيامبرمان را و فراوانى دشمنانمان را و پراكندگى خواستهايمان را. «اى پروردگار، ما ميان ما و قوم ما بحق راهى بگشا كه تو بهترين راهگشايان هستى».
هنگام برخورد با دشمن در وقت جنگ مى فرمود:
خداوندا، دلهايمان به سوى تو كشيده، گردنمان به جانب تو دراز شده، چشمهامان به تو خيره شده، قدمها به سوى تو به راه افتاده، و بدنها در راه تو به لاغرى رسيده است. خداوندا، دشمنى نهان ظاهر شده، و ديگهاى كينه به جوش افتاده است. خداوندا، از نبود پيامبرمان، و زيادى دشمنان، و خواسته هاى پراكنده مان به تو شكايت مى آوريم. «پروردگارا، بين ما و دشمنانمان به حق حكم فرما، كه تو بهترين حكم كنندگانى».
و چون دشمن را آماده جنگ مى ديد، مى گفت:
خدايا دلها به سوى تو روانه است، و گردنها به درگاه تو كشيده، و ديده ها به آستان تو دوخته و گامها در راه تو نهاده، و تن ها در خدمت تو لاغر گرديده. خدايا دشمنيهاى پوشيده آشكار است و در خروش، و ديگهاى كينه در جوش. خدايا به تو شكوه آريم كه پيامبرمان را ميان خود نداريم، و دشمنان ما بسيار است و هر يكى مان چيزى را خواستار. «خدايا ميان ما و دشمنانمان به حق داورى فرما، كه تو بهترين داورانى.»
امام عليه السّلام هنگام برخورد به دشمن و آمادگى بجنگ (با خداوند مناجات و راز و نياز نموده و از او يارى خواسته چنين) مى گفت:
(1) خدايا بسوى تو دلها (ى ما) گشوده گشته، و گردنها (مان) كشيده شده، و چشمها (مان) باز مانده، و پاها (مان) براه افتاده، و بدنها (مان) نزار گرديده است (از غير تو چشم پوشيده و در اطاعت و بندگيت از همه چيز گذشته ايم، پس ما را يارى فرما تا رضاء و خوشنودى ترا بدست آوريم).
(2) خدايا (با رفتن پيغمبرت از بين ما) دشمنى پنهان آشكار گشت، و ديگهاى كينه ها به جوش آمد.
(3) خدايا از نبودن پيغمبرمان و بسيارى دشمنان و پراكندگى خواهشها و انديشه هامان بتو شكايت مى كنيم (رنجش خود را از اين مردم بتو اظهار مى نماييم تا آنان را بكيفر رسانى، پس از اينرو از تو درخواست مى كنيم آنچه را كه حضرت شعيب بر اثر بد رفتارى امّت از تو درخواست نمود و گفت «در قرآن كريم سوره 7 آیه 89 است»: «رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِينَ» يعنى) پروردگار ما بين ما و دشمنانمان بحقّ حكم فرما (حقّ و راستى را بين ما نمايان ساز تا ايشان بفهمند كدام يك بر حقّ مى باشيم) و تو بهترين حكم كنندگان هستى (كه حقّ را نمايان مى سازى).
خداوندا! قلب ها به تو پيوسته، گردن ها به سوى تو کشيده شده، چشم ها به جانب تو خيره گشته، قدم ها در راه تو جابجا شده و بدن ها فرسوده گرديده است. خداوندا! کينه نهانى اين گروه آشکار شده و ديگ هاى دشمنى و عداوت در سينه آنان به جوش آمده است، خداوندا! شکايت خود را به سوى تو مى آوريم که پيامبرمان از ميان ما رفته، دشمنان ما فراوان گشته و خواسته ها و اهدافمان مختلف و متشتت شده است. پروردگارا! ميان ما و قوم ما به حق داورى کن (و درهاى پيروزى، صلح و عدالت را به روى ما بگشا) که تو بهترين داورى کنندگانى.