ترجمه خطبه 51 نهج البلاغه

فرمان خط شكستن و آزاد كردن آب فرات

شاميان با بستن آب شما را به پيكار دعوت كردند.⁽¹⁾ اكنون بر سر دو راهى قرار داريد: يا به ذلّت و خوارى بر جاى خود بنشينيد، و يا شمشيرها را از خون آنها سيراب سازيد تا از آب سيراب شويد.

پس بدانيد كه مرگ در زندگى توأم با شكست، و زندگى جاويدان در مرگ پيروزمندانه شماست. آگاه باشيد، معاويه گروهى از گمراهان را همراه آورده و حقيقت را از آنان مى پوشاند، تا كور كورانه گلوهايشان را آماج تير و شمشير كنند.

1. عبدالله بن عوف نقل می کند: پیش از آنکه سپاه کوفه به صحرای صفّین برسد، سربازان معاویه به فرماندهی ((ابوالأعور)) رودخانه فرات را در اختیار گرفتند، امام علی (ع) ((صعصعة بن صوحان)) را به سوی معاویه فرستاد که چرا شریعه فرات را بسته اند؟ معاویه با یاران خود مشورت کرد. ((ولید بن عقبه)) و ((عبدالله بن سعید)) گفتند آب را همچنان بسته نگهدارید تا سپاه کوفه از تشنگی بمیرند، ولی ((عمروعاص)) گفت: ((علی مردی نیست که تشنه بماند، او همان مردی است که می گفت اگر چهل نفر یاور داشتم حق خود را پس از سقیفه می گرفتم، اکنون که بزرگان عراق و حجاز همراه او می باشند!.)) معاویه هم چنان دستور داد که آب را بسته نگه دارند. به فرمان امام (ع) خط شکنان سپاه به فرماندهی امام حسن (ع) حمله کردند، آب را در اختیار گرفته، سپاه معاویه را کنار زدند، امّا امام علی (ع) دستور داد، آب برای هر دو لشکر آزاد باشد، این عمل جوانمردانه امام، باعث بیداری بسیاری از شامیان شد که برخی از آنان به سپاه امام پیوستند.