ترجمه حکمت 136 نهج البلاغه

و فرمود (ع): نماز به منزله قربانى هر پرهيزگارى است و حج، جهاد هر ناتوانى است. و هر چيز را زكاتى است و زكات بدن، روزه است و جهاد زن، نيكوداشتن شوى است.

و آن حضرت فرمود: نماز وسيله قرب به خدا، و حج جهاد هر ناتوان است. براى هر چيزى زكاتى است، و زكات بدن روزه است، و جهاد زن شوهردارى نيكوست.

[و فرمود:] نماز تقرب هر پرهيزگار است و حج جهاد هر ناتوان، و براى هر چيز زكاتى است و زكاة تن روزه است، و جهاد زن بودن شوى را به فرمان.

امام عليه السّلام (در باره اسرار بعضى از عبادات) فرموده است:

1. نماز (سبب) تقرّب و نزديكى هر پرهيزكارى است (به رحمت خدا)
2. و حجّ جهاد (جنگيدن در راه خداى) هر ناتوانى است (كه توانائى جهاد با كفّار را ندارد، زيرا حجّ مشتمل به سختيهاى جهاد از قبيل دورى از زن و فرزند و برخوردن به سردى و گرمى و ترس و بيم است، و اينكه حجّ را جهاد ناتوانان فرمود براى آنست كه توانايان را بغير از حجّ جهاد هم لازم است)
3. و براى هر چيز زكاتى است و زكاة و نموّ بدن روزه داشتن است (اگر چه در ظاهر قوّه بدن كم ميشود ولى در باطن با دورى گزيدن از شهوات نفس توانا مى گردد، چنانكه دارائى با زكوة دادن در ظاهر كم ميشود ولى در باطن با بركت و پرسود مى گردد)
4. و جهاد زن خوشرفتارى با شوهر و اطاعت از او است (چون جهاد بر او روا نيست و مهمّترين جهاد او زد و خورد با نفس امّاره و پيروى از شوهر است).

امام(عليه السلام) فرمود: نماز وسيله تقرب هر پرهيزگارى است و حج، جهاد هر ضعيف، و براى هر چيز زكاتى است و زكات بدن روزه است و جهاد زن شوهردارى شايسته اوست.