ترجمه حکمت 218 نهج البلاغه

و فرمود (ع): رشك بردن دوست، نشان خلل در دوستى اوست.

و آن حضرت فرمود: حسادت با رفيق از بيمارى دوستى است.

[و فرمود:] رشك بردن دوست از خالص نبودن دوستى اوست.

امام عليه السّلام (در باره رشك بردن) فرموده است:

رشك بردن دوست از بيمارى دوستى است (از جهت آنست كه در دوستى راست نيست، زيرا دوست حقيقى كسى است كه بخواهد براى دوستش آنچه براى خود مى خواهد و اين صفت با رشك بردن منافات دارد).

امام(عليه السلام) فرمود: حسادت (به دوست) دليل بيمارى دوستى است.