ترجمه حکمت 220 نهج البلاغه

و فرمود (ع): از عدالت نيست، داورى از روى گمان.

و آن حضرت فرمود: داورى نمودن به گمان عليه انسان مورد اعتماد از عدالت نيست.

[و فرمود:] از عدالت نبود حكم نمودن به گمان.

امام عليه السّلام (در باره بدگمانى) فرموده است:

از عدل و دادگرى نيست حكم كردن با بد گمانى بكسيكه طرف اعتماد است (زيرا بد گمانى به چنين كسى معصيت و گناه مى باشد، در قرآن كريم سوره 49 آیه 12 مى فرمايد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ» يعنى اى اهل ايمان از بسيار بد گمانى «در باره يكديگر» دورى كنيد كه برخى بدگمانى معصيت و گناه است).

امام(عليه السلام) فرمود: داورى در حق افراد مورد اطمينان، با تكيه بر گمان، رسم عدالت نيست.