ترجمه حکمت 255 نهج البلاغه

و فرمود (ع): تندخويى، گونه اى ديوانگى است، زيرا تندخو از كرده خود پشيمان است و اگر پشيمان نشود، ديوانگيش حتمى است.

و آن حضرت فرمود: تندخويى نوعى از ديوانگى است، چون تندخو پشيمان مى شود، و اگر نشود دليل بر پا بر جايى ديوانگى اوست.

[و فرمود:] تندخويى گونه اى ديوانگى است، چرا كه تندخو پشيمان شود و اگر پشيمان نشد ديوانگى او استوار بود.

امام عليه السّلام (در نكوهش تند خوئى) فرموده است:

تندخويى نوعى از ديوانگى است، زيرا تند خو (پس از آرامش از تندى كه كرده) پشيمان ميشود (همانطور كه ديوانه چون بهبودى يافت از آنچه كرده پشيمان مى گردد) پس اگر پشيمان نشود ديوانگى او پا بر جا است.

امام عليه السلام فرمود: طغيان غضب، نوعى جنون و ديوانگى است، چراكه صاحبش بعدا پشيمان مى‌شود و اگر پشيمان نشود دليل بر آن است كه جنونش مستحكم است.