ترجمه حکمت 347 نهج البلاغه

و فرمود (ع): ستودن بيش از استحقاق، تملّق است و كمتر از استحقاق، ناتوانى در گفتار است يا رشك بردن.

و آن حضرت فرمود: ستايش بيش از شايستگى چاپلوسى، و كمتر از آنچه لازم است درماندگى يا حسادت است.

[و فرمود:] ستودن بيش از سزيدن، چاپلوسى كردن است، و كمتر از آنچه بايد درماندگى است يا رشك بردن.

امام عليه السّلام (در باره چاپلوسى) فرموده است:

ستودن (ديگرى) بيش از آنچه (او) شايسته است چاپلوسى (و نشانه دوروئى) مى باشد، و كمتر از آنچه سزاوار است ناتوانى (و واماندن در سخن) يا رشك بردن (بر او) است (پس عدل و برابرى در آنست كه هر كس را باندازه شايستگى ستوده مقام و منزلتش را آشكار سازيم).

امام عليه السلام فرمود: مدح و ستايشِ بيش از حدّ استحقاق، تملّق است و كمتر از استحقاق، عجز ودرماندگى و يا حسد است.