ترجمه حکمت 363 نهج البلاغه

و فرمود (ع): از حماقت است شتاب نمودن در كارى پيش از پديد آمدن امكان آن و درنگ كردن، پس از فرا رسيدن فرصت.

و آن حضرت فرمود: شتاب ورزيدن پيش از امكان، و كندى نمودن بعد از فرصت از حماقت است.

[و فرمود:] از ابلهى است پيش از توانا بودن شتابيدن، و پس از فرصت داشتن درنگ ورزيدن.

امام عليه السّلام (در نكوهش شتاب و سستى) فرموده است:

از حماقت و نفهمى است شتاب نمودن (بكارى) پيش از توانائى (بر آن) و سستى نمودن پس از رسيدن وقت مناسب (زيرا شتاب افراط است و سستى تفريط و خردمند از هر دو دورى گزيند).

امام(عليه السلام) فرمود: عجله كردن پيش از فراهم شدن امكانات، و از دست دادن امكانات و سستى كردن پس از فرصت، از حماقت و نادانى است.