ترجمه حکمت 435 نهج البلاغه
وَ قَالَ (عليه السلام): مَا كَانَ اللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ، وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ؛ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ، وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ؛ وَ لَا لِيَفْتَحَ لِعَبْدٍ بَابَ التَّوْبَةِ، وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْمَغْفِرَةِ.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
ارزش هاى والاى اخلاقى
و درود خدا بر او، فرمود: خدا در شكرگزارى را بر بنده اى نمى گشايد كه در فزونى نعمت ها را بر او ببندد،
و در دعا را بر روى او باز نمى كند كه در اجابت كردن را نگشايد،
و در توبه كردن را باز نگذاشته كه در آمرزش را بسته نگهدارد.
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
و فرمود (ع): نشود كه خدا در شكر را به روى بنده اى بگشايد، در حالى كه، در افزون شدن نعمت را به رويش بسته باشد. و نشود كه در توبه را بگشايد، در حالى كه، در آمرزش را بسته باشد.
و آن حضرت فرمود: اين نيست كه خداوند باب شكر را بر عبد باز كند و باب افزونى نعمت را ببندد، و درب دعا را بر عبد بگشايد و درب اجابت را ببندد، و باب توبه را بر عبد باز كند و درب مغفرت را ببندد.
[و فرمود:] خدا در سپاس گفتن را بر بنده اى نمى گشايد حالى كه در نعمت را به روى او ببندد، و در دعا را بر روى او باز نمى كند و در پذيرفتن را بر وى فراز. و در توبه را به روى بنده نمى گشايد و در آمرزش را بر وى ببندد و استوار نمايد.
امام عليه السّلام (در باره شكرگزارى و دعاء و توبه) فرموده است:
1- نمى شود كه خدا بر بنده در سپاسگزارى را بگشايد (امر بشكر فرمايد) و در افزونى را به رويش ببندد (بر نعمت نيافزايد)
2- و در دعاء و درخواست را بگشايد (دستور دهد كه از او بخواهند) و در روا شدن را به رويش ببندد (درخواست او را نپذيرد)
3- و در توبه را بگشايد و در آمرزش را به رويش ببندد (گناهش را نيامرزد).
امام عليه السلام فرمود: چنين نيست كه خداوند درِ شكر را به روى بنده اى بگشايد و درِ فزونى نعمت را به رويش ببندد، و چنين نيست كه خداوند باب دعا را به روى كسى بگشايد و باب اجابت را به رويش ببندد، و نيز چنين نيست كه خداوند در توبه را به روى كسى باز كند و در آمرزش را به رويش ببندد.