ترجمه حکمت 443 نهج البلاغه
وَ قَالَ (عليه السلام) وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْيُ الْأَشْتَرِ رَحِمَهُ اللَّهُ:
مَالِكٌ، وَ مَا مَالِكٌ، وَ اللَّهِ لَوْ كَانَ جَبَلًا لَكَانَ فِنْداً، وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً؛ لَا يَرْتَقِيهِ الْحَافِرُ، وَ لَا يُوفِي عَلَيْهِ الطَّائِرُ.
قال الرضي: و الفِند المنفرد من الجبال.
ترجمه: محمد دشتی (ره)
ويژگى هاى مالك اشتر
(وقتى خبر شهادت مالك اشتر كه رحمت خدا بر او باد، به امام رسيد فرمود:)
مالك، چه مالكى! به خدا اگر كوه بود، كوهى كه در سرفرازى يگانه بود، و اگر سنگ بود، سنگى سخت و محكم بود، كه هيچ رونده اى به اوج قلّه او نمى رسيد، و هيچ پرنده اى بر فراز آن پرواز نمى كرد.
(سید رضى گويد: فند كوهى است از ديگر كوه ها ممتاز و جدا افتاده باشد).
ترجمه ها
لطفاً برای انتخاب یک ترجمه، برروی نام مترجم کلیک کنید.
هنگامى كه خبر مرگ مالك اشتر، رحمه الله، به او رسيد، فرمود:
مالك، مالك چه بود! به خدا سوگند، اگر كوه مى بود، كوهى بى همتا و سرافراز بود و اگر صخره اى بود، صخره اى سخت بود كه سم هيچ ستورى آن را نمى سود و هيچ پرنده اى به اوجش نتوانست پريد.
سید رضى گويد: «فند» كوه هاى منفرد و جدا از ديگر كوهها را گويند.
وقتى خبر مرگ اشتر رحمة اللّه عليه به حضرت رسيد، فرمود:
مالك و چه بود مالك به خدا قسم اگر كوه بود كوهى جداى از كوهها بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود، مركبى به بلنداى آن نمى رسد، و پرنده اى بر قله آن نمى پرد.
«فند» به معناى كوهى جداى از كوههاست.
[و چون خبر مرگ اشتر بدو رسيد فرمود:]
مالك مالك چه بود! به خدا اگر كوه بود كوهى بود جدا از ديگر كوهها و اگر سنگ بود سنگى بود خارا كه سم هيچ ستور به ستيغ آن نرسد و هيچ پرنده بر فراز آن نپرد.
[و فند كوهى است از ديگر كوهها جدا افتاده.]
هنگاميكه خبر مرگ اشتر -خدايش بيامرزد- بامام عليه السّلام رسيد (در بزرگوارى و دلاورى او) فرمود:
مالك رفت امّا چه بود مالك، سوگند بخدا اگر كوه بود كوهى جدا مانده و بزرگ بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود كه (از بزرگى و سختى) هيچ حيوان سم دار رهنورد بآن بالا نمى رود، و هيچ پرنده اى بر آن نمى پرد (او يكتا و يگانه بود و هيچكس بر او پيروزى نمى يافت).
(سيّد رضىّ «عليه الرّحمة» فرمايد:) فند بمعنى كوهى است كه از كوهها جدا است.
هنگامى كه خبر شهادت مالك اشتر رحمه الله به امام عليه السلام رسيد، امام عليه السلام درباره او چنين فرمود:
مالك، اما چه مالكى! به خدا سوگند اگر كوه بود يكتا بود و اگر سنگ بود سرسخت و محكم بود. هيچ مركبى نمى توانست از كوهسار وجودش بالا رود و هيچ پرنده اى به قله آن راه نمى يافت.
مرحوم سيد رضى مى افزايد: «واژه فِند (بر وزن هند) به معناى كوه يكه و تنهاست».