ترجمه حکمت 53 نهج البلاغه

و فرمود (ع): سخاوت هنگامى است كه بخشش بدون سؤال بود و پس از سؤال يا از شرم است و يا از بيم بدگويى مردم.

و آن حضرت فرمود: سخاوت آن است كه بى درخواست باشد، ولى آنچه را به درخواست بخشند به خاطر حيا و براى رهايى از بدگويى است.

[و فرمود:] سخاوت بى خواستن بخشيدن است، و آنچه به خواهش بخشند يا از شرم است و يا از بيم سخن زشت شنيدن.

امام عليه السّلام (در معنى جود) فرموده است:

جود و بخشش (همراهى كردن به آن كه سزاوار است) آنست كه بى درخواست باشد، و امّا آنچه از روى درخواستست شرمندگى و رميدن از سرزنش است (از خواهنده يا از مردم).

امام(عليه السلام) فرمود: سخاوت آن است كه ابتدايى (و بدون درخواست) باشد، اما آنچه در برابر تقاضا داده مى شود يا از روى «حيا» است و يا براى فرار از «مذمّت».