ترجمه حکمت 62 نهج البلاغه

و فرمود (ع): چون تو را درود گفتند، در پاسخ، درودى بهتر گوى و چون دستى از سر احسان به سوى تو دراز شد، به احسانى بيشتر، پاداشش ده و فضيلت از آن كسى است كه آغاز كرده است.

و آن حضرت فرمود: چون تو را سلام كنند بهتر از آن را پاسخ ده، و هرگاه احسانت نمايند آن را به افزونتر پاداش ده، گر چه برترى براى كسى است كه ابتداى به تحيّت و احسان نموده.

[و فرمود:] چون تو را درودى گويند درودى گوى از آن به، و چون به تو احسانى كنند، افزونتر از آن پاداش ده، و فضيلت او راست كه نخست به كار برخاست.

امام عليه السّلام (در عوض دادن بكار نيك) فرموده است:

1. هرگاه كسى بتو درود فرستد تو (در پاسخ) بهتر از آن درود بفرست،
2. و هرگاه دستى باحسان و نيكى سوى تو دراز شد آنرا به افزون بر آن پاداش ده (نيكى را به نيكى بهترى تلافى كن) و گرچه فضيلت براى كسى است كه در ابتدا نيكى كرده.

(اين فرمايش در همه نسخ نهج البلاغه نيست و چون روش ما تنظيم نسخه كامله آنست لذا آنرا از نسخه ابن ابى الحديد و يك نسخه خطّى قديم نقل نموديم).

امام(عليه السلام) مى فرمايد: هنگامى كه به تو تحيتى گويند به صورتى بهتر پاسخ گوى و هرگاه هديه اى براى تو فرستند آن را به صورت افزون تر پاداش ده. با اين حال فضيلت از آن آغازگر است.